1.Bolum Ellerini Ellerime Birak

Biliyorum yorgunsun. Aciyan yanimda yorgun. Aciyan yanim Mayis. Aciyan yanim kent. Aciyan yanim yalnizlik. Aciyan yanim sensin. Sen nerdesin? Nerde usuyor o korpe yuregin. Saclarima dokunan ellerin bosluklarda mi kaliyor? Biliyorum aramizda kicrilip yatan uzuakliga gulumsuyorsun. Aciya gulmekdir bu. Aciya gulmek bizim dilimizde sevdadan gecmektir biliyorsun. Biliyorum yorgunsun. Bahar gidisleri boyle yorgun mu birakir insani? Geride kalan boyle yalniz mi kalir? Cunku mayis huzun kokuyor bu baharda, bu baharda yalnizim.

Bir karanfili dusun, unutulmus, kimsenin kokusunu icine cekemedigi. Iste oyle yalnizim. Aglayislarimi yutkunuyorum huzunlu bir turkunun geciminde.

Bak, dinle meger ne yalniziz. Insan olmussak yaprak gibi dalda sessiz solmussak. Yeri gelmis ayriliga gulumse. Biliyorum yorgunluguna dokunacak simdi huzunlu bu turkuyle benim yalnizligim. Geceyle gunduzun sessiz gecimi gibi gozlerin dolaca ve sen aramizda kicrilip yatan uzakliga inat yine de gulumseyeceksin en guzel ayriliga da gulebiliyosun. Biliyorun ne kadar yorgun olsan da senin guclu yanin hep agir basardi. Oysa bu kent oylesine hirpaliyor ki insani oylesine kimsesiz birakiyor ki oylesine eksiltiyor ki icten ice bitiriyor insani ve kimse anlamiyor yavas yavas tukenisini. Senin yikimini bir baskasi anlamaz demistin ya insanlar baktiginfa 'ne kdar mutlusun' diyorlar. Guluyorum. Oysa ben her aynaya bakisimda bir insan bu kadar mi eksilir diyorum. Bu kadar mi? Bir siirin dizelerinde geciyordu.

Bunu yazan sairi dusundum bir an. Kimbilir onun icin nasil bir eksilisti bu. Neler onu boyle yorgun dusurmustu gecelere. Kimbilir bir sevdadir belki de bu kadar eksilten yada mavisini kusturen bu sehre. Ya bizi belkide ayriliklardi tutusturen bir yanimizi, sevdaydi belkide kavgadan yana bizi yorgun dusurmustu gecelere. Kimbilir bir sevdadir belkide bu kadar eksilten ya da mavisini kusturen bu sehre. Ya bizi belki de ayriliklardi tutusturan bir yanimizi, sevdaydi belki de kavgadan yana bizi yorgun birakan bu kentte.

En onulmaz acilardi. Bu yuzden gulmeye bile firsat vermiyor acilar. ANlik bir gulumseme belirse yuzumde, ya da herseye ragmen guclu olmayi denesen beynine konak kurmus o sozlerle irkiliyorum. Bir insan bu kadar eksilebilir mi?

Biliyorum yorgunsun. Gucluyum desen de yillardir icinde gizledigin ve kosulsuz sevdigin gercek dostunu, yoldasini, yarali ve kirildgan umutlarla bekliyorsun. Biliyorum basini koyabilecegin bir dost omuzun yoklugunu hissediyorsun bu gunlerde. Bekleme demiyorum. yitirme cesaretini. Gunesin olsun gonlumde hep yalniz kalsakta, hep yorgun dussekte gecelere, bu kent ibiz soluk biraksa da hersey iyi olacak unutma.

Ve sana gecenin sessiz gecmisimden bir dortluk sunuyorum Mevsimsiz kar yagar tastan demirden iceri ellerini uzak ellerini ellerime birak...

2. Bolum Ask Mektubu

Su an 1 subat aksami ve ruyamda yine sen vardin. Saat olmus gecenin 3'u, herkez uyumus, annem,babam, bende uyumusum ama gonlum hep ayakta, askim hep ayakta, onlar hic uyumadi ki. Seni tanidigimdan, sana tapalidan beri gozume uyku girmedi askimin, sevdamin da. Ne tedaviler aradim, ne ilaclar kullandim. Caresi bir mucize bu hastaligin, hayati zindan eden sensin. Ne hayat tat veriyor, ne o olmazsa olmaz dedigim bilgisayatr, ne hava, ne ekmek, ne su... sadece ama sadece sensin o tat. Sensin benim hayatim, sensin.

Benden vazgecmemi mi istiyorsun? Tamam kabul. Ciksin birisi gunese yazsin adini (benim yazdigimin yanina) vazgecerim senden. Ya da sagir bir ressam topraga dusen gulun sesini cizsin bir kagida o zaman vazgecerim senden. O zaman vazgerim anliyor musun? Vazgemem Senden.

Benden kalan bir kac gozyasi var bu kagittam sana olan askim var. Eger bi gun aglarsin olur ya! bu kagida agla. Goz yaslarimiz mutlu olsun sonunda. Onlar kavussunlar asklarina. Biz kavusamasakta. Hem ben seni kime vazgecerim? Kimse senin dudaklarinda sicakligi vermiyor, kimse vermiyor sendeki o guzel kokuyu, kimse hissettirmiyor senin tenindeki buguyu, hayali, kimse bakamiyor senin baktigin gozlerle bana, kimse senin dokundugun hatta vurdugun gibi vurmuyor bana, kimse tutmuyor senin ellerinle. kimse sarmiyor senin gibi kollariyla, kimse ama kimse sendeki aski bana vermiyor. Ben sana mecburum, sonu olmsada dahi.

Kalbim ucarsa o kelimelerin arasina okurken yakala onu, iyi bak incitme olur mu? Arkadas et kendi kalbinle, dost olsunlar, asik olsunlar birbirine, olesiye hem de, simsiki sarilsinlar hic birakmasinlar birbirlerine, varsin ben onsuzda yasarim, yeter ki onlar mutlu olsunlar.

Sana soruyorum? Guzel degilim, cok zeki degilim ama askim yetmez mi sana? Neden ben degilde seni sevmeyen bir baska ya da benim kadar deger veremeyen birisi. Neden? Sunu unutma; kirmizi gullere ulasmak isteyenler ayaklari altinda ezilen papatyalarin farkina varamazlar.

Senin ugruna vazgecemeyecegim sey yok. Gururm haric. O zaman neden ben degilim, neden baskasi, sana baskasinin ellerinin dokunmasina dayanama. Buna dayanamam anliyor musun beni? Neden ben degilim Allah'im? Sebebi ne? Neden Allah'im neden?

Sana tapiyorum anliyor musun? Sana tapiyorum? Hem sana kiyarim hem kendime. Olumu dahi goze alirim sensin hayat zaten olum bana. Bunlar saka gibi geliyor ama ben sana kiyamam... Kiyamam sana biliyorsun. Askim beni daglasa da, askin beni deli yapsa da, sana kiyamam. Son soylemek istedigim seninle son defa konusmak istiyorum ve diyorum ki seni cok seviyorum.

3. Bolum Bilgisayar Basinda

Saatlerdir bilgisayrin basinda oturuyordu, hala bekledigi mail gelmemisti. Silkindi. Kac saat olmustu bilgisayar basina oturali? Iki saatten fazla olmus, koskaca iki saat. Arkadaslari yemege davet etmisti, Sinan sinemaya, oda arkadaslari iste fal partisine... Hicbirini kabul etmemisti. Simdi bu ucra internet cafede gelecek o maili bekliyordu. Daha ne kadar surecekti? Kim bilir belki bugun hesabina bile girmemisti, girmeyecekti. Girse bile yazacagi daha onemli insalar vardi belki... Belki de onun ona onem verdigi gibi o ona onem vermiyordu? Yok canim! O da en az Sevgi kadar deger veriyordu Sevgi'ye, yazdigi her mesajin karsiligi ertesi gune geliyor, hadi ertesi gun olmadi birkac gun icinde gecikmenin ozrunu de iceren mail hesabinda bekliyordu Sevgi'yi.

Aylar olmustu yazismaya baslayali, bir kez bile aksamamisti mailler. Ta ki bu haftaya kadar. Hafta basindan beri tek bir satir gelmemisti ondan. Tuhaf! Oysa kendisi yazacak bir sey bulamasa ki bu da ayda yilda bir olurdu! Forward edilmis mesajlar gonderirdi, guzel sozler, fikralar ya da ufacik bir e-kart.

Ucuncu gun dayanamamis, onu merak ettigini soyledigi bir mail gondermisti:

-Heeeeeey, oldun mu kaldin mi? Haber verseneeeeeeeeeeee! diye sakalasmisti ustelik.

Ses seda yoktu yine karsi tarafta, besini gun iyiden iyiye meraklanir olmustu hatta bir sapigin onun hesabina girip gelen mesajlari ondan once okuyup sildigini bile dusunmustu. Iyisi mi oturup butun gun bekleyecekti bilgisayar basinda, hem icinde de bir suphe kalmayacakti boylece.

Bugun sekizinci gun de bitmisti. Yine en ufak bir yazi bile gelmemisti. Unuttu beni diye gecirdi icinden.

- Tabii, ne bekliyordun ki! diye kizdi kendi kendine.

Alay etti bir sure bu cocukluguyla. Hic gormedi, sadece yazilariyla, siirleriyle tanidigi biriydi kasidaki ve hep oyle uzakta oyle bilinmez kalacakti. ne bekliyordu ki? Kendisi de bilmiyordu. Hayalinde bu yazilari yazan kisiyi bir turlu canlandiramiyordu. Ne zaman gozlerini kapasa sadece bir cift el goruyordu, klavyenin tuslarina dokunan guzel parmaklar... Bu elin kime ait oldugunu gormeye calisiyor didiniyor ama hayali bir anda dagilan sis gibi yok oluyordu.

Ertesi gun solugu yine bilgisayar basinda aldi. Bekledi, bekledi. Birkac arkadasindan gelen mailleri yanitladi hemencecik. Aslinda boyle beklemek fena da olmuyordu hani. Zaten tatildeydi yapacak baska bir isi yoktu, arkadaslarindan cogu eve donmustu kalanla ise onu cagirsa da o pek istemiyordu. Bu dusuncelere dalmisken yeni bir mesaj geldi/ Hayret adres pek yabanciydi ona. Biraz tereddut etttikten sonra yuregi korku icinde acti.

Mail

-"Merhaba ben Akin'in cok yakin arkadasiyim. Kendisini trafik kazasinda kaybettik, telefon defterinin arasinda sizin mail adresinizi bulduk ve haber vermeyi uygun gorduk. Basimiz sag olsun"

Diyor ve devam ediyordu ama mailin devami onu ilgilendirmiyordu artik. Okuyacagini okumustu zaten. Kacinci olum haberiydi bu, bu kacinci deger verdigi insandi yitirip giden? Bazen butun ugursuzlugun kendinde oldugunu dusunuyordu. Sonra sacma geliyordu dusundukleri, ama ne fark ederdi ki iste cok sevdigi, her gun yazdiklariyla onun gunune renk katan o kisi artik yoktu. Kou bir saka olamaz miydi? Ne yapacakti simdi? Bekledigi mail gelmis miydi? Ne yani kalkip gidecek ve bir daha gelemeyecek miydi? Bir daha o guzel mesajlari goremeyecek bir daha o elleri hayal edememenin uzuntusuyle dogruldu.

"Cebinden size henuz yollamadi, yollamak icin dogum gununuzu bekledigi bir siir bulduk. Tipki sahibine ulasmamis bir mektup gibi duruyordu oracikta. Asagida onun size icin yazdigi son siiri bulacaksiniz."

Var misin?

Biliyorum sasiracaksin,

Son sozler gibi gelecek kulagina,

Yooo yanilmiyorsun, son sozler bunlar

Bu uzaligi kaldirmak icin ortadan sadece bir ufacik bir histik

Sen bana ben sana iki satir laf iki misralik siirdik,

Bur gulucuktuk, bir soru isareti,

Anla artik! sozle var ama satirlar yetersiz,

Dusunceler var ama sayfalar yetersiz,

Anla artik, biliyorum bir sen var bir de ben,

Uzak uak yerlerde ayri ayri sehirlerde

Ama desem ki sana, biz demeye var misin?

Desem ki ne sen olsun ne de ben

Bir biz olalim

Var misin?

Akin Yildiz

Sasirmisti, istemezdi etraftakilerin gozu onunde aglasin. Hic adeti degildi ne de olsa. Oysa Akin hep:

-"Nasil hissediyorsan oyle ol baskalarini bos ver" derdi.

Iste her zamanki gibi yine dinlemisti onun sozunu. Demek o da ayni seyleri hissetmis, o da artik bu uzakligi kaldirmak istemisti. Dogum gunu gecmisti. Hem de yine bilgisayar basinda. Yeni bir yasa daha girmisti iste, yepyeni bir yas, yepyeni umutlar, acilar, mutluluklar. Her yas olgunlastirirmis bira daha insani, belki de en cok bu yasa girdiginde olgunlastigini anlayacakti yillar sonar arkasina donup baktiginda kim bilir.

Akin! Kahretsin, seni simdiden ozledim diyerek hickiriklara gomuldu.

Neden sonra eli yanita gitt. Akina' a gec kalmis bir yanitti bu.

Sadece tek bir sozcuk yazdi:

VARIM!...